Nomad Adventure kampeerrondreis!

Na de fantastische reiservaring van vorig jaar naar Madagascar, was de keuze voor een nieuwe reisbestemming snel gemaakt: ik wil terug naar Afrika!
Op 26 juli is het eindelijk weer zo ver en start mijn reis naar dit mooie continent. Met de backpack achterop de rug en de dagrugzak voor op de buik, start ik mijn reis bij de bushalte in Eenrum. De buschauffeur begroet mij met ‘Ik ga op reis en ik neem mee’ en terwijl ik incheck is mijn reactie ‘genoeg!’. Met de bus reis ik naar Groningen, vanwaar ik een rechtstreekse trein naar Schiphol kan nemen. Ik vlieg eerst naar Londen, vervolgens naar Johannesburg en tenslotte naar Kaapstad. De volgende dag kom ik daar aan het begin van de middag aan. Eenmaal in het hotel aangekomen, besluit ik (na een zeer slechte nachtrust in het vliegtuig) lekker te gaan relaxen, voordat de georganiseerde reis gaat beginnen.
De volgende ochtend vertrek ik om half 8 en binnen 2 minuten sta ik in het kantoor van Nomad Adventure Tours. Na een inschrijving, loop ik naar de truck die de komende weken de basis zal zijn van de rondreis die ik ga maken door Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe! Eenmaal in de truck hoor ik de eerste Nederlandse klanken al en ben ik dus niet de enige Nederlandse tijdens deze internationale reis. Als iedereen een plekje heeft gevonden, stellen de gids en de kok zich aan ons voor. Wij gaan deze reis maken met Q (de q in het Engels uitgesproken) als gids en chauffeur en Menzi is onze kok.

De rondreis begint in Kaapstad en gaat als eerste naar Table View, het punt om de Tafelberg te kunnen bekijken. Helaas ligt die bedekt onder een deken van wolken en valt er weinig te zien. Gelukkig heb ik de Tafelberg kunnen bewonderen toen ik van het vliegveld naar het hotel werd gereden! Na niet al te lang rijden komen we aan bij de eerste camping. In de beginnende regen doet Q voor hoe de tenten opgezet moeten worden. Als wij later zelf aan de beurt zijn om ons onderkomen voor deze nacht op te zetten, gebeurt dat helaas in een iets hardere regenbui. De reis begint dus nat en modderig! Ik deel de tent met de Nieuw-Zeelandse Nerida en gelukkig hebben wij onze tent snel staan. Ondertussen is Menzi begonnen met het bereiden van de lunch en kunnen we al snel met zijn allen gaan eten. In de middag is er eigenlijk vrije tijd om wat rond te lopen, maar gezien de regen blijven veel onder het afdakje van de camping zitten. De eerste kennismaking met de overige Nederlanders is al snel gemaakt. Aan het einde van de middag volgt de volledige instructie en introductie met de gehele groep. Daarna lopen we naar een zaaltje, waar we een wijnproeverij hebben en daar ook eten. In het midden brandt een vuurtje en dat geeft de mogelijkheid om weer lekker op te warmen en op te drogen.

De volgende morgen gaat al vroeg de ‘wekker’ (Q die een hyena na doet), omdat er een lange reisdag op het programma staat. Om kwart over 5 is het tijd om op te staan, de tent af te breken, je spullen in de truck te brengen, te ontbijten, af te wassen en dat ook opbergen in de truck. Om 7 uur start de reis naar de volgende camping, welke gelegen is aan de Namibische grens. Gedurende de lange ritten, wordt er regelmatig gestopt voor een kleine pauze. De lunch wordt bereid en gegeten aan de kant van de weg. Heerlijk om zo buiten te zijn (gelukkig hebben we na die regenachtige start geen druppel regen meer gehad) en te kunnen genieten van de prachtige natuur, ditmaal een bergachtige omgeving. Aan het einde van de middag is de aankomst op de camping en worden allereerst de tenten weer opgezet. De camping ligt aan de Orange River, welke Zuid-Afrika en Namibië van elkaar scheidt. Op een steigertje kunnen we genieten van de zonsondergang, kijkend naar Namibië waar we morgen heen zullen reizen. Na een gezellig avondje met een aantal reisgenoten in het barretje van de camping, is het tijd om de tent op te zoeken. De nacht viel me behoorlijk tegen, wat een kou! De tijd voor thermokleding in de nacht is aangebroken….

Omdat we de volgende dag een minder lange reisdag op het programma hebben, mogen we uitslapen. Om 7 uur gaat pas de wekker (en echt, dat is gedurende deze reis uitslapen!). Allereerst moeten we naar de Zuid-Afrikaanse grens voor een uit-stempeltje en daarna naar de Namibische grens voor een in-stempeltje. Al vrij snel is dit geregeld en kan de reis verder gaan. Onderweg hebben we fantastische stops in de Namibische woestijn! De eerste wilde dieren (zebra en gemsbok) zijn deze dag aan de kant van de weg gesignaleerd. Aan het begin van de middag komen we aan op de volgende camping. In een rap tempo worden de tenten opgezet en geluncht. Om 3 uur staan we klaar om ons te laten rijden naar een uitkijkpunt van de Fish River Canyon. Dit is de op één na langste canyon ter wereld, een kloof van bijna 160 km lang en tot 27 km breed. Op sommige plaatsen is het tot 550 meter diep. Vanaf dit uitkijkpunt kunnen we een korte wandeling maken langs de kloof om uit te komen bij een ander uitkijkpunt, vanwaar we de zonsondergang zullen bekijken. De kloof, welke in deze tijd van het jaar zo goed als droog staat, is prachtig! Tevens is de zonsondergang bij deze kloof eentje om van te genieten. Een fantastische dag vol prachtige vergezichten in de woestijn. How far in de middle of nowhere are we?

Als we de volgende ochtend weer vertrekken met de truck, zien we vlak nadat we de camping verlaten al apen, struisvogels, gemsbokken en zebra’s! De lange reis in de truck wordt afgesloten met een bezoekje aan de Sesriem Canyon. Dit is een zandstenen canyon van ongeveer 1 km lang en het is uitgeslepen door water uit de Tsauchab rivier. Meestal staat de canyon droog en dat was nu ook het geval. Dat gaf de mogelijkheid om er door heen te lopen en te ervaren hoe klein je bent tussen al die grote rotsen. De naam Sesriem kwam trouwens van Afrikaanse boeren. Als er water in de canyon stond, gingen ze daarheen om water te putten. Vaak gebruikten ze de leidsels (riemen) van het ossentuig om emmers te kunnen laten zakken. Er waren 6 riemen nodig om de emmer in de canyon te krijgen, welke 30-40 meter diep is.

En dan staat er een fantastische dag op het programma, welke heel vroeg start. We gaan namelijk naar Dune 45 om vanaf daar de zonsopkomst te bekijken. Deze duin is één van de vele duinen rond de Sossusvlei in het centrum van de Namibwoestijn. Het zijn de oudste en hoogste duinen ter wereld. Dune 45 is een van de weinige duinen die nog beklommen mag worden. Vol enthousiasme en energie start ik de beklimming van de duin. Het loopt niet makkelijk op de steile duin, in het mulle zand. Op een gegeven moment neem ik even een stop om wat bij te komen en vanaf dat moment gebeurt er iets, wat ik voor mezelf niet goed kan verklaren. Het ‘pad’ (de voetstappen van je voorgangers) naar boven is steeds smaller geworden. Aan weerszijden van mijn voeten zie ik een steile afgrond. En ineens word ik duizelig en begin ik te trillen. Ik durf niet meer verder. Ik durf niet vooruit, maar ook niet terug. Omdat ik zo tril, besluit ik (hoe angstig ik dat ook vind) om te gaan zitten. En daar zit je dan, boven op Dune 45 en net de top niet behaald… Een ijzige wind waait behoorlijk hard en zorgt er al snel voor dat ik het behoorlijk koud krijg. Mijn voeten zijn al helemaal bedekt door het zand wat er tegenaan waait. Heel af en toe gluur ik door een kiertje van mijn capuchon om de zonsopkomst niet helemaal aan mij voorbij te laten gaan. En zelfs als je de top niet bereikt hebt, is die prachtig! Met behulp van twee groepsgenoten kom ik veilig beneden en aan de voet van de duin ontbijten we. We vervolgen onze weg naar Deadvlei. Dit is een witte kleivlakte die omgeven wordt door hoge duinen. De kleivlakte is ooit gevormd door overstromingen van de Tsauchab rivier na hevige regenval. Dat zorgde voor ondiepe poelen waar acaciabomen konden groeien. Toen het klimaat veranderde en het gebied een zeer droog gebied werd, omringden de duinen deze vlakte. Hierdoor werd de waterstroom van de rivier geblokkeerd. De bomen zijn door het geringe water gestorven. Wat er over is gebleven zijn skeletten van bomen (zo’n 900 jaar oud), welke zijn zwartgeblakerd door de zon. Omdat het te droog is, vergaan de bomen niet. Het is er adembenemend mooi. De witte vlakte met de zwarte bomen, afstekend tegen de rode duinen!
Daarna rijden we nog door naar de Sossusvlei. Vlei is een Afrikaans woord en betekent ‘meer’. Sossus betekent ‘plaats waar water samenkomt’. Heel sporadisch komen er in dit gebied goede regens voor en het water verzamelt zich dan in de vlei en blijft enige tijd staan. De vleien houden zo lang mogelijk het water in hun kleiachtige grond vast en de Sossusvlei leeft hierdoor op. Je ziet duidelijk een verschil in landschap met de Deadvlei!
Na deze schitterende ochtend vertrekken we naar de volgende camping. Daar krijgen we nog een rondleiding in de omgeving van een lokale gids. Prachtig wat die man allemaal weet te vertellen over het leven van de bushmen in de woestijn! In deze prachtige omgeving is het genieten van de panoramische vergezichten, welke uiteindelijk samengaan met wederom een schitterende zonsondergang. De nacht is een zeer bijzondere. We mogen deze nacht namelijk buiten slapen! Allemaal matjes op een rij en diep weggedoken in de slaapzak is het genieten van de zeer duidelijke en goed gevulde sterrenhemel, inclusief een prachtige Melkweg. ’s Nachts moest ik naar de wc en als ik terugloop, zie ik zebra’s drinken uit een waterbron niet ver van onze slaapplek. Wow!

Tijdens de volgende reisdag verandert het landschap van een woestijnlandschap naar een maanlandschap. Wederom is het prachtig en het blijft me verbazen hoe het landschap zo kan veranderen en dat echt alles zo mooi is! We stoppen bij Walvisbay, waar we kunnen genieten van honderden flamingo’s. We slapen twee nachten in Swakopmund. Omdat dit een stad is, kamperen we hier niet. Slapen in een bed, douchen zonder zand en kleren kunnen wassen!
In Swakopmund hebben we een vrije dag en kan een ieder uit van allerlei activiteiten kiezen. Ik kies voor een dolfijnentour en hoop natuurlijk weer een walvis te mogen spotten (het heet toch niet voor niks Walvisbay…). De dag begint koud, maar wel zonnig. Niks lijkt een boottochtje op zoek naar dolfijnen in de weg te staan. Na een leuke start waarbij een zeehond en pelikaan ook denken op de boot mee te mogen reizen, duurt het inderdaad niet lang voordat de eerste twee dolfijnen gespot worden. Hier is het helaas bij gebleven. Vanuit het niets laait er een storm op en moeten we terug naar de haven zien te komen. De wind is in eens 60 km/h en dat zorgt voor hoge golven. Volgens de gids kan het binnen een uur nog harder gaan waaien en is het haar bedoeling dat we voor die tijd de haven bereiken. Aan het eind van de tour geeft ze nog aan: four seasons a day in Walvisbay. De terugreis naar Swakopmund is bijzonder. Het zand waait over de weg en een horizon is er amper meer te zien, alles is zand.

Het is donderdag 4 augustus. Dat betekent dat ik een week op pad ben met Nomad. Een week waarin ik al zoveel gezien en gedaan heb, dat het amper te bevatten is. De dagen gaan zo ontzettend snel! Op deze dag gaat het kamperen weer verder. Het is een korte rit naar de volgende locatie, Spitzkoppe. Dit is een granieten eilandberg midden in de Namibwoestijn. De berg rijst met een top van 1784 meter boven zeeniveau als een punt op in het landschap. De camping die we hier hebben is de meest eenvoudige van allemaal. Er zijn geen voorzieningen (elektriciteit en stromend water), de wc bestaat uit een wc-pot waar een heel groot gat onder zit, omringd door een muurtje. Niet erg bevorderlijk voor je reukorgaan en ook kan je je ogen de kost geven door de grote en enge insecten die het daar waarschijnlijk wel goed naar de zin hebben. We maken hier een korte wandeling naar de voet van de berg. Daar staan prachtige rotstekeningen van de Bushmen! Dit was vroeger een communicatiemiddel van de Bushmen, zodat ze wisten waar een bron van water te vinden was. Na een heerlijke maaltijd rondom een kampvuur, is het tijd om te gaan slapen. Ook hier kunnen we weer in de buitenlucht overnachten. De nacht begint goed, maar op een gegeven moment begint het vrij hard te waaien. Het wordt er gelukkig niet veel kouder door, maar echt lekker slapen lukt niet als het zo hard waait. Gelukkig heb je wat te zien (de schitterende sterren) als je de slaap niet kan vatten!

Op onze doorreis naar de volgende bestemming staat een bezoek aan de Himba’s gepland, een bevolkingsgroep uit het noordwesten van Namibie. Ik heb me hier zeer op verheugd, het kennismaken met een authentieke stam en hun manier van leven en hun tradities. Het was echter een grote domper. Dit bezoek lijkt meer op een bezoek aan het openluchtmuseum waar mensen in traditionele kledij rondlopen, een opgevoerd toneelstukje.
We slapen op een wat grotere camping met goede faciliteiten, dus tijd voor een heerlijke douche! De avond wordt afgesloten in het barretje van de camping. Gezellig!

En dan is het eindelijk zo ver! Twee dagen naar Etosha National Park, een van de grootste natuurparken van Zuidelijk Afrika. Etosha bestaat voor een groot deel uit een enorme zoutpan, omgeven door droog bushveld. Er is veel wild te spotten en we doen dan ook een aantal gamedrives door het park! We spotten onder andere springbokken, gemsbokken, kudu’s, impala’s, olifanten, giraffes, zebra’s, vogels, neushoorns én leeuwen! Dit maakt voor mij dat ik de big 5 compleet heb! Bij de campings in het park waar we overnachten zijn waterholes. Daar komen de dieren naar toe om te drinken. Bij de eerste overnachting zijn daar neushoorns te zien. Zo ontzettend gaaf, helemaal om te zien hoe ze met elkaar communiceren. Bij de tweede overnachtingsplek zijn vooral veel olifanten te zien. Heerlijk om die beesten te zien spelen met het water en daarna zichzelf bestuiven met zand. Bij de laatste gamedrive aan het einde van de tweede dag, gaat de zon al onder als we nog aan het rijden zijn. Het is een magische zonsondergang met opwaaiend stof van de auto’s die daar rijden. Het plaatje is compleet als er naast de ondergaande zon een grote olifant staat!

Vanaf Etosha hebben we weer een lange dag rijden voor de boeg. De volgende locatie is Windhoek, de hoofdstad van Namibië. In de namiddag komen we aan en ook hier slapen we in een lodge. We hebben een zeer gezellige avond in Joe’s Beer House, een restaurant dat er super mooi uit ziet en heel sfeervol is. In Windhoek nemen we afscheid van 3 medereizigers en verwelkomen we 2 nieuwe groepsgenoten.
Als we na Windhoek wederom een lange reisdag voor de boeg hebben, gaat het rond het middaguur fout. Er komt een behoorlijke rookwolk uit de truck en Q parkeert aan de kant van de weg. We stappen allemaal zo snel mogelijk uit. Er blijkt een olieslang geknapt te zijn, waardoor de truck veel olie lekt. In overleg met het hoofdkantoor wordt besloten dat we verder mogen rijden met de truck, maar dat dit alleen heel langzaam mag, zodat de turbo niet aanslaat. Er zal een andere truck ons tegemoet komen rijden, maar dat kan nog even duren aangezien die zich aan de andere kant van Botswana bevindt en wij de grens van Botswana nog moeten zien te bereiken. Met zo’n 40 a 50 km/h vervolgen wij onze weg. Vlakbij de grens is een benzinestation en dat geeft de mogelijkheid om het oliepeil weer aan te vullen. We passeren de grens en bevinden ons nu in Botswana. Het is inmiddels als 17.30 uur lokale tijd en we hebben nog zo’n 200 km te gaan voordat we op plaats van bestemming zijn. Na anderhalf uur rijden zien we een bord dat het nog 150 km is. Dit gaat dus niet heel hard. Niet veel later ontmoeten we de andere truck. We mogen alleen onze handbagage, slaapzak en tent meenemen, zodat we de reis zo snel mogelijk kunnen vervolgen en nog op een redelijke tijd op de camping aan kunnen komen. Q zal in het langzame tempo zijn weg vervolgen en dus ergens in de nacht aankomen. Om 21.15 uur komen we aan op de camping. Er is geregeld dat er voor ons is gekookt, dus na het opzetten van de tenten kunnen we meteen aan tafel.
De volgende morgen blijkt dat Q de camping niet heeft gehaald. De truck is er na zo’n 50 km helemaal mee opgehouden en hij heeft aan de kant van de weg overnacht. Onze nieuwe truck kan, gezien een geplande tour, niet bij ons blijven. We kunnen hem nog gebruiken om terug te rijden naar de oude truck, zodat we al onze spullen kunnen halen. Twee groepsgenoten mogen mee om de spullen uit de truck over te laden. Dat betekent dus 100 km heenrijden, alle spullen overladen en 100 km terugrijden. Voor ons achterblijvers betekent dat wachten op de camping tot het zo ver is. Aan het begin van de ochtend staat een bushmenwalk gepland. Dat is echt ontzettend gaaf! Vier mensen in traditionele kleren die vertellen over hun geschiedenis als bushmen. Ze vertellen over kruiden en wortels van planten die gebruikt worden als geneesmiddelen, over het jagen op dieren en laten zien hoe ze vuur maken. Mensen die met passie vertellen over hun manier van leven, bewonderingswaardig! Na deze walk breekt het wachten aan. Het is heerlijk weer, dus de meesten kiezen er voor om lekker te luieren in de zon. Rond het middaguur komt de truck terug met al onze spullen. We staan in een rij en geven alle spullen aan elkaar door om het uitladen zo soepel mogelijk te laten verlopen. Daarna kunnen we de spullen die we hebben gebruikt van onze hulptruck inladen en kan die vertrekken. Niet veel later komt truck nummer 3 aanrijden. We kunnen weer al onze spullen inladen en na de lunch vertrekken we daadwerkelijk naar onze volgende bestemming. Helaas zonder Q, want die moet bij de kapotte truck blijven. Kok Menzi heeft het stokje keurig overgenomen en heeft ons een aantal dagen supergoed begeleid en is heerlijke maaltijden blijven koken!
Na dit gedoe zijn we nog niet klaar met het overpakken van onze spullen. Truck 3 kan helaas ook niet bij ons blijven. Omdat onze volgende locatie de delta is en we daar geen truck nodig hebben, geeft het de organisatie de tijd en ruimte om iets voor langer termijn te bedenken…

Door het late vertrek van de camping, komen we ook laat aan op de volgende bestemming. De tenten worden opgezet en het eten wordt gekookt. Uiteindelijk is het bijna 23 uur voordat we zitten te eten. Ook moet de hele truck leeggehaald worden, aangezien deze de volgende morgen erg vroeg gaat vertrekken. We slapen aan de rand van de delta en de volgende ochtend gaan we daadwerkelijk de delta in. We mogen alleen een kleine tas meenemen en omdat we geen truck meer hebben, wordt de rest van de bagage op de camping opgeslagen. Als alles daar heen verhuisd is, staan we met een kleine tas en een voorraad water klaar voor vertrek. We worden opgehaald door speedboten en maken een tocht van zo’n drie kwartier voordat we weer aan land komen. Onderweg zien we veel vogels en ook een aantal nijlkrokodillen. Jemig, wat zijn die beesten groot! Vorig jaar baalde ik er nog van dat ik er geen gezien had, terwijl ik in een kanootje over een rivier voer. Nu kan ik me troosten met de gedachte dat ik er waarschijnlijk niet heel blij van zou zijn geworden deze beesten tegen te komen terwijl ik in een kano zit. Ze zijn ongeveer net zo groot als de kano!
Eenmaal aan land stappen we over op jeeps en worden we naar de camping gereden. Daar krijgen we een briefing over de camping en de wilde dieren die daar soms rondlopen, de geluiden die je kan horen en wanneer je vooral je tent niet uit moet komen…
Aan het einde van de middag worden we opgehaald voor een kanotocht over de Okavangodelta, de grootste binnenlandse delta ter wereld! Een ‘poler’ puntert ons voort over de delta. We varen tussen het riet en langs de lelies. We zien veel vogels en een aantal kikkers. Na een tijdje varen zijn ook de eerste nijlpaarden een feit! We liggen stil op enkele tientallen meters van de nijlpaarden. Een aantal komt dichterbij. Aangezien het één van de gevaarlijkste diersoorten is, geeft me dat best een angstig gevoel. Als van rechts dan ook nog een kudde olifanten het water in komt lopen, krijg ik een soort opgesloten gevoel. Hoe kwetsbaar ben je in een kanootje tussen al het wild… Als de olifanten het water uitgaan en hun weg vervolgen door het bos, gaan wij niet veel later ook de kant op. Daar maken we een korte wandeling door de bush. Bizar; nog geen kwartier geleden liep hier een kudde olifanten! De zonsondergang bekijken we vanaf het water en dat is weer een prachtige!

Op vrijdag 12 augustus (ruim twee weken aan het rondreizen) verblijven we nog een dag in de Okavangodelta. In de ochtend varen we weer over de delta en maken we een wandeling door de bush waar we koeien en zebra’s zien. In de namiddag gaan we naar een andere locatie en daar sluiten we af met onze ‘polers’. Dit doen we door gezamenlijk een drankje te doen en daarnaast spelen we een potje voetbal, met winst voor de toeristen! Na een maaltijd en een drankje in de bar, sluiten we de delta af.

De volgende ochtend vertrekken we weer richting ons eerdere kamp. Met de jeep over land en daarna met de speedboot verder. Als we daar aankomen staat truck 4 voor ons klaar en zien we Q weer! We laden snel alles in, zodat we onze reis zo snel mogelijk kunnen vervolgen. We moeten de grens weer over naar Namibië en verder volgt er een saaie en lange rit. We lunchen aan de kant van de weg en op de camping eten we bij een kampvuur. Daarna is het marshmallow tijd en dat is een aangename afsluiter van deze lange dag!

Als we ’s ochtends wakker worden, blijkt dat er sprake is van een misverstand. We zitten in Namibië, aan de grens van Botswana. Omdat we Namibië alleen maar in zijn gegaan vanwege de weg die we moeten hebben, is besloten dat er geen rekening wordt gehouden met het uur tijdsverschil tussen beide landen. Wij staan dus helemaal klaar voor het ontbijt, maar Menzi is nog druk bezig. Hij loopt een uurtje achter op de tijd waarin wij zitten. Met wat hulp wordt het proces versneld en niet veel later kunnen we ontbijten en onze weg vervolgen. Na een kort ritje kunnen we de grens over naar Botswana. Al in de ochtend komen we aan op de camping en zetten we snel de tenten op. Vanaf daar gaan we in jeeps het Chobe National Park in. Dit is een wildreservaat dat vooral bekend staat om zijn enorme populatie olifanten. Al snel komen we vele olifanten tegen. Sommige drinkend of spelend in het water, maar ook olifanten die nog naar het water lopen en heel dicht langs de jeep komen. Zo dicht dat ik een close-up foto heb van een olifantenoog! Verder zien we nog giraffes, zebra’s, impala’s, kudu’s, buffels, leeuwen en de zeldzame sabelantiloop. Aan het einde van de middag maken we nog een sunsetcruise en vanaf het water zien we wederom olifanten, maar ook nijlpaarden en krokodillen.

Vanaf Chobe gaat de reis verder naar de laatste reisbestemming van deze georganiseerde reis, Victoria Falls. Hiervoor moeten we de grens over naar Zimbabwe. Het uitgeven van de visa duurt zo’n twee uurtjes en daarna kunnen we doorrijden naar Victoria Falls. In de middag bezoeken we het park van waaruit de watervallen te bezichtigen zijn. Onbeschrijfelijk mooi! Zoveel water dat naar beneden klettert en dan is het nog niet eens het regenseizoen. Prachtige regenbogen zijn zichtbaar en elke hoek van waaruit je kijkt, geeft en schitterend uitzicht!
’s Avonds is de laatste officiële avond en gaan we met de hele groep uit eten. Afscheid nemen hoeft nog niet, want iedereen blijft hier nog een extra nacht. De volgende ochtend staat voor mij een helikoptervlucht over de watervallen op het programma. Wat een geweldige ervaring! En wat een uitzichten! In de middag loop ik met een groepje naar de brug die de grens vormt tussen Zimbabwe en Zambia en loop ik, volgens een lokale, in ZimZa. Na nog wat souvenirshoppen komt dan ook aan deze dag een einde. ’s Avonds neem ik afscheid van het grootste deel van de groep. Wat een niet leuk moment. We hebben een leuke reis samen gehad en na 5627 gezamenlijke kilometers is het gek om elkaar dan gedag te zeggen…

Ik had bij de boeking besloten om per truck een transfer naar Johannesburg te doen. Dat betekent nog twee dagen in de truck, met nog een overnachting in een tent. De reis duurde lang, erg lang (deze chauffeur reed ook zeker niet zo lekker door als Q) en veel tijd heb ik slapend doorgebracht. Het leuke aan deze transfer is dat er buiten de nationale parken nog olifanten en giraffes de weg oversteken! Na deze reisdagen heb ik nog één dag in een hotel in Johannesburg voordat mijn vlucht naar huis weer gaat.

Ik kijk terug op een fantastische reis waarin ik hele leuke mensen heb ontmoet! Ontzettend blij dat ik weer voor Afrika heb gekozen. Genoten van de diverse en schitterende landschappen en het wildleven van Afrika! En uiteraard Q en Menzi, wat een fantastische mensen!