Bienvenidos a paraíso!!!

Hola!

Toen ik mijn laatste berichtje schreef, was ik nog in Costa Rica.
Een dag later ben ik de grens overgegaan naar Panama. Dat was echt de leukste grensovergang die ik heb gehad, al duurde het wel erg lang en was de hitte op dat moment niet echt aangenaam...
Ik ben eerst met een bus naar Sixaola gegaan, de grensplaats in Costa Rica. Na 2 uurtjes hobbelen in de bus was ik daar. Vervolgens moest ik naar de grenspost om mijn stempeltje te halen. Ik denk dat ik daar wel een uur met al mijn bagage in de hitte heb staan wachten. Maar nadat ik mijn stempeltje had gehad, kwam het leuke gedeelte van deze grens. Ik moest namelijk lopend naar Panama en die route was over een hele oude en lange spoorbrug! Het uitzicht was echt fantastisch! Al kon ik daar niet echt van genieten...ik moest echt goed kijken waar ik liep, want er zaten wel eens grote open stukken tussen de planken...
Ook in Panama moest ik een uur in de rij staan voor mijn stempeltje. In de rij heb ik een groep reizigers ontmoet en met hen kon ik wel een taxibusje delen!Fijn!
De chauffeur van het busje bracht ons naar Almirante, een plaatsje aan het water. Daar moest ik namelijk een bootje nemen naar Bocas del Toro, mijn eindbestemming van deze dag...
Na een half uurtje wachten bij een erg stinkend steigertje kwam het bootje er dan aan en 20 minuten later stond ik in Bocas! Het hostel dat ik in gedachten had, had nog wel een bed voor mij! Ik heb mijn spullen daar gedropt en ben meteen naar een supermarkt gegaan om een heerlijk koud sapje te halen! Na het eten heb ik Allison (Australie) in het hostel ontmoet. Samen zijn we naar een feestje geweest van het zusterhostel. Erg gezellig!
De rest van de dagen in Bocas heb ik eigenlijk niet zoveel uitgespookt...
Ik was erg verkouden geworden en ik had een naar benauwd hoestje (het warme weer met de hoge luchtvochtigheid en alle airco/ventilatoren zijn niet voor mij weggelegd...)
Ik heb dan ook veel geslapen of een beetje op het strand gehangen of gelezen in het hostel.
Afgelopen donderdag heb ik besloten om mijn laatste reis maar luxe te gaan reizen. Ik heb een vlucht genomen naar Panamacity. Daar ben ik naar een hostel gegaan, waar ze tours regelen naar San Blas, naar de Kuna Indianen!
Ik had van tevoren al gemaild of ik daar terecht kon. Maar toen ik eenmaal in Panamacity was, wilde ik eigenlijk wel een dagje eerder heen. Ik had geen zin meer in airco/ventilatoren...
Gelukkig bleek dat te kunnen!
Goede Vrijdag, om 5.30 uur zat ik dan in een jeep op weg naar San Blas.
De jeeprit was een avontuur op zich. Nadat we de snelweg hadden verlaten, moesten we namelijk op een onverharde weg door de jungle heen...Deze weg had hellingen zo steil dat je je afvroeg hoe die jeep ooit boven zou komen en kuilen/geulen in de weg zo diep dat als je daar met je voorwielen in kwam je zeker wist dat je ze er niet weer uitkreeg... Onze chauffeur kende de weg op zijn duimpje en wist ons veilig aan de rand van de jungle te brengen.
Daar moesten we op een bootje wachten, die ons naar één van de San Blas eilanden zou brengen. Tijdens het wachten kregen we heel fijn een fikse plensbui op ons hoofd en waren we binnen 10 seconden doorweekt...Welkom!
Met het bootje zijn we naar één van de eilanden gegaan, waar we ook sliepen. Als je aankomt bij dat eiland, dan vraag je je echt af...is dit het paradijs waar iedereen het over heeft??? Een eilandje helemaal volgebouwd met hutjes, alles heel dicht op elkaar.
Nee...dit is niet het paradijs. San Blas bestaat uit 357 eilanden, waarvan er ongeveer 40 bewoond zijn door 300.000 Kuna Indianen. Deze eilanden zijn dus helemaal volgebouwd, maar alle andere eilanden vormen zeker weten het paradijs!!!
Toen we aankwamen kregen we onze bedden aangewezen. Helaas wordt het al iets te toeristisch in San Blas en proberen de inwoners daar rekening mee te houden. Daarom sliep ik gewoon op een matrasje, in plaats van een hangmat zoals de indianen doen...
Gelijk daarna stapten we weer in een bootje, op weg naar één van die hele mooie eilanden. Het is niet te beschrijven hoe mooi dat is...witte stranden, kristalhelder water, palmbomen...De foto´s halen het niet bij hoe mooi het in werkelijkheid is!
Op dit eiland woont 1 Kuna Indiaan van 79 jaar. Vanwege zijn leeftijd heeft hij wat hulp om te zorgen voor zijn eten en in de gaten te houden hoe het met hem gaat. Deze hulp is een meisje van 17. Ze heeft een kind van 18 maanden, is ongeveer 6 maanden zwanger en zij en haar man hebben beide geen onderwijs gehad. Daardoor kunnen ze geen Spaans spreken, alleen maar Kuna, en zullen ze ook nooit de kans hebben om de eilanden te verlaten.
Ik heb heerlijk op het eiland liggen genieten van al het moois. Zoals bijvoorbeeld een hele mooie krab die naar de zee probeerde te gaan, maar onderweg bijna gepakt werd door twee vogels. Bijna, want de vogels kregen ruzie en de krab kon vluchten!
´s Avonds werden we weer opgehaald en naar het basiseiland gebracht voor het avondeten. Knap wat die Kuna vrouw weet te bereiden met twee gaspitjes voor 20 personen!
De volgende dag hadden we een lange bootrit. We werden naar Isla del Perro (hondeneiland) gebracht. Dit was werkelijk waar nog mooier dan het vorige eiland...En het meest geweldige was een gezonken schip vlak voor het eiland. Ik heb daar gesnorkeld en het is onwerkelijk wat je daar allemaal ziet. De meest mooie vissen en prachtig koraal!!! Carolyn (mijn ´roommate´ ) had een waterdichte camera mee en als het goed is stuurt ze me de foto´s toe!!!
Rond de middag kwam ons bootje aanmeren om ons een luch te brengen. En ook nu werden we ´s avonds weer opgehaald. We zijn met een omweg terug gegaan, zodat we het eiland met één palmboom konden zien! Echt heel cool, een klein eilandje met echt alleen één palmboom!
De derde dag was eigenlijk zoals de eerste twee. Je wordt ´s ochtends naar een eiland gebracht, ´s middags wordt de lunch gebracht en ´s avonds ga je weer terug. Ook deze derde dag was geweldig. Ook hier heb ik gesnorkeld en serieus miljoenen vissen gezien! Zo gaaf als een mega grote school vissen voor je langs zwemt!
En ja...de derde dag was alweer mijn laatste dag...erg jammer! Al was het wel heel fijn om weer op een normaal toilet te kunnen zitten en een normale douche te hebben. Het toilet op het eiland is namelijk een houten plank met een gat in het midden en alles gaat zo de oceaan in...als je naar beneden kijkt kan je de visjes zien zwemmen...Maar ik zal jullie de details van de geur en hoe het aanvoelt om er op te gaan zitten (het toilet was te groot om er boven te hangen) besparen...
De douche was een heel klein hokje met een grote ton met regenwater en een klein bakje. Je kon dus dat bakje vullen en over jezelf heengooien.

Ik ben echt heel blij dat ik hier heen heb kunnen gaan en dat ik mijn reis hier eindig!

Ik heb een geweldige reis gehad en eigenlijk was het te kort. Langs sommige dingen ben ik echt gevlogen om maar zoveel mogelijk te kunnen zien en doen. Dus...een goede reden om nog een keer terug te komen, hahaha!!!
Ik zal me nog wel veel langer hier kunnen vermaken, maar aan de andere kant kijk ik er nu ook wel naar uit om weer terug te gaan en iedereen weer te zien!

Morgenvroeg om 7.30 uur vertrekt mijn vlucht en woensdagochtend om 7.10 uur ben ik weer op Schiphol!

Ik wil jullie bedanken dat jullie mij gevolgd hebben via deze website en voor alle leuke/lieve reacties die ik heb ontvangen!!!

Tot snel!

Liefs Kirsten


P.S. Ik zal me nu gaan voorbereiden op de overgang van 35 naar 5 graden...