Bye bye Argentina...

Hola!!!

Hier een update van mijn tijd in Argentinie.

Ik was gebleven bij Ushuaia (fin del mundo) en de ice cave trekking die we gingen doen.

Voor deze trekking gingen we eerst een klein stukje met een busje om vervolgens aan de wandeling te beginnen.
Het hele mooie aan de wandeling was dat je heel duidelijk over grenzen ging. We begonnen de tocht in de bossen, waar we omhoog liepen totdat we in een gebied waren waar geen boom meer te bekennen was, maar alleen maar mossen. Ook hier gingen we verder en verder omhoog en kwamen we in een gebied met alleen nog maar rotsen.
De wandeling omhoog in de bossen en de mossen vond ik nog wel te doen. Maar eenmaal in het rotsgedeelte hield voor mij de fun wel een klein beetje op...
We liepen namelijk vrij steil over losse stenen en er was niet iets van een pad om over heen te lopen. Normaal vind ik een pad met daarnaast een vallei niet zo´n probleem om over te lopen, maar hier stonden we dus schuin op de rotsen...Hoogtevrees begon een rol te spelen en ik werd wat angstig (dus oom Jan...dit is een moment waar ik het wel eens geknepen heb...)
Maar...ik had geen keus. Gewoon doorlopen! Ik ben ook erg blij dat ik dat gedaan heb, want de eindbestemming was echt fantastisch. De ice cave was een soort grot onder een gletsjer...en daar mochten wij in!!! Zo apart om onder een gletsjer te lopen!
Uiteraard moesten we vanaf de cave ook nog teruglopen...In het bos wist ik het twee keer te presteren om over een natte (en daardoor gladde) boomwortel te glijden en dus te vallen...Ik was niet de enige die viel en eigenlijk heeft het veel gelach opgeleverd en hebben we behalve onze kuit- en kniespieren ook onze lachspieren flink getraind tijdens deze tocht!

Een dag later ging onze reis door naar El Calafate. Met veel spierpijn zat ik in de bus...
Het enige leuke aan deze busreis was dat we op een boot moesten met de bus en daar dolfijnen hebben gezien!!!

In El Calafate hebben Else en ik een mini-trekking gedaan en Floor een boottocht.
Else en ik werden door een busje opgehaald en we werden naar de Perito Moreno Glacier gereden. Dat is een van werelds meest dynamische gletsjers, met een lengte van 14 km., een breedte van gemiddeld 4 km. en hij verschuift dagelijks ongeveer 2 meter vooruit en 40 cm. aan de zijkant.
Eerst werden we bij een uitkijkpunt afgezet, waar we de gletsjer goed konden bekijken. Wow...wat een natuurverschijnsel!!! Machtig mooi! En je hoort de gletsjer in beweging zijn door allemaal gekraak en gerommel. We zijn er ook getuige van geweest dat er een stuk ijs van de gletsjer in het water viel...wat een herrie!
Vervolgens gingen we weer even in de bus om naar een bootje gebracht te worden. Met de boot gingen we nog voor de gletsjer langs varen, voordat we aan de andere kant van het meer aan land werden gezet. Daar moesten we een klein stukje door het bos lopen om vervolgens bij de rand van de gletsjer aan te komen.
Hier kregen we crampons onder onze schoenen gebonden om mee op het ijs te kunnen lopen. Toen de hele groep die dingen aanhad ging de 1,5 uur durende wandeling op de gletsjer beginnen!!!
Eerst kregen we wat technieken uitgelegd. Als je naar boven loopt moet je bijvoorbeeld je voeten schuin uit elkaar zetten en je armen wijd houden voor de balans (met andere woorden, als een pinguin lopen). En naar beneden moet je juist je voeten recht houden en door je knieen zakken. Je kan je dus vast wel voorstellen dat dit er erg grappig uit zag!
De wandeling op de gletsjer was echt geweldig! Wat een ervaring!
We kregen aan het eind van de tocht een whiskey on the rocks (met ijs van de gletsjer). De whiskey was niet te drinken, maar ik heb wel wat ijs van de gletsjer geproefd...

Vervolgens ging de reis verder naar Puerto Madryn. Vanaf hier konden we een tocht doen naar Peninsula Valdés. Dat is een schiereiland wat eigenlijk alleen maar natuurpark is. Eerst hadden we een stop van 2 uur, omdat een deel van onze groep ging bootje varen en wij niet. We hebben heerlijk op de rand van een versteende zandrots gezeten, genietend van de zon en een geweldig mooi uitzicht. Vervolgens gingen we nog naar 2 plekken op het eiland waar het mogelijk is om orka´s te zien. We zaten wel in het goede seizoen, maar hebben helaas niet het geluk gehad om er een te spotten. De plekken waar we zijn geweest zijn namelijk de 2 unieke plekken ter wereld waar de orka´s aan land komen om jonge zeeleeuwen of zeeolifanten te vangen. Maar ze komen ongeveer maar 2x per week aan land en het moet vloed zijn...dus alles moet nét toevallig kloppen in dat uurtje dat jij daar staat te kijken...
Maar ondanks dat we die enorme beesten (9 meter lang, 9 ton zwaar) niet hebben kunnen zien, was het echt een geweldige tour. We hebben ontzettend mooie natuur gezien, een hele grote zeeleeuwenkolonie, een zeeolifantenkolonie, een vos, een soort van emu´s en een beestje waar ik de naam niet meer van weet maar erg leuk was!

Ik ben direct ´s avonds naar deze tour met de bus naar Buenos Aires gegaan. Else en Floor bleven nog een dagje in Puerto Madryn om van het strand te genieten, gezien zij aan het einde van hun reis zitten en meer tijd in Buenos Aires hebben.

Santa María del Buen Ayre (nu Buenos Aires)!
De oorspronkelijke naam heeft te maken met goede winden die de zeilers de oceaan overbrachten.

Op zondagavond kwam ik 2 uur eerder dan gepland aan in Buenos Aires! In de taxi naar het hostel had ik gelijk al een indruk van de stad gekregen...wat groot en wat mooi!
Eenmaal m´n spullen in mijn kamer gestald, ben ik naar een marktje gelopen wat ik tijdens mijn taxirit had gezien. Naar daar wat rondgelopen te hebben, had ik het eigenlijk ook wel gezien en begon ik moe te worden. Tijd dus maar om te gaan slapen.
Maandag heb ik een wandeltour uit de Lonely Planet gelopen, om de hoogtepunten van het centrum te zien. Erg mooi! Alleen ook wel jammer dat de gebouwen (opera en theater) waar ik me het meest op verheugd had om te zien in reconstructie waren...Tja...hekken vind ik niet zo boeiend om naar te kijken.
Op de terugweg liep ik door dé winkelstraat van BA en daar kwam ik Astrid zomaar tegen. Ik wist niet dat zij ook hier was en wat een toeval om elkaar dan in zo´n onwijs grote stad zomaar te treffen! We hebben samen geluncht en even lekker bijgekletst. Maar op de weg terug naar het hostel was de toeval nog niet over...in een andere straat kwam ik Sarah tegen met wie ik 2 weken Spaanse les heb gehad! Hoe is het mogelijk! Ook met haar heb ik bijgekletst om vervolgens toch echt terug naar het hostel te gaan.
Daar moest ik namelijk van kamer veranderen, zodat ik samen met Else en Floor op een kamer zou komen. Niet veel later ontmoette ik de meiden dan ook op de kamer. ´s Avonds hebben we (Astrid was ook gekomen) een wijntje gedronken in het hostel en vervolgens een hapje ergens gegeten. We hebben ons prima aan de Argentijse gewoonten gehouden, om pas rond een uur of 11 naar een restaurantje te gaan. Wat zijn we goed ingeburgerd!
Na een hele gezellige avond, volgde een iets minder gezellige nacht.
Rond een uur of 2 lagen we in bed in een onwijs warme kamer. Ik kon echt niet slapen en lag maar wat te draaien. Floor lag boven mij in het stapelbed en ook haar hoorde ik maar draaien en draaien...ik was dus niet de enige die niet kon slapen...
Op den duur werd ik echt zo gek van het niet kunnen slapen dat ik besloot om maar te gaan lezen. Floor vertelde me dat ze overal jeuk had en dacht dat er beestjes in bed zaten...Aaaah nee joh, reageerde ik...dat komt vast door de warmte...
Maar nog geen minuut later zag ik een beestje over mijn boek lopen. Ieieiehhh...Floor had gelijk! We zijn direct uit bed gegaan en hebben de lakens eens grondig onderzocht. En ja hoor...het krioelde er van de bedbugs.
We hebben de lakens van bed getrokken en zijn in onze lakenzak gaan liggen, maar ook toen bleef alles maar jeuken...
Ten slotte hebben we de kamer verlaten en zijn we in de living op stoelen/bank gaan liggen. Tsja...ze zeggen dat bedbugs erbij horen als je backpacker bent. Dus ben ik nu dan officieel ingewijd als backpacker...
Ondertussen loop ik (nu nog steeds) met dikke rode bulten op armen, benen, rug en schouders en veel jeuk rond...

Dinsdag zijn we naar een andere wijk gegaan in Buenos Aires om naar het Evita museum te gaan. Wow...erg indrukwekkend! Ook hebben we haar graf nog bezocht.
Toen we ´s middags in het hostel terugkwamen bleek dat onze kamer chemisch gereinigd moest worden en dat wij dus moesten verhuizen. Na onze spullen overgebracht te hebben, hebben we ook gelijk al onze spullen die eventueel in contact konden zijn gekomen met bedbugs naar de wasserij gebracht.
Daarna was het tijd om te gaan shoppen!
´s Avonds zijn we naar Palermo gegaan, de wijk waar Astrid een hostel heeft, om daar heerlijk lang op een terrasje te zitten!! Erg gezellig!

Woensdag was al weer mijn laatste dag...
En eigenlijk was dat overdag vooral een regeldagje. Nog even dit doen op internet, nog even dat. Dvd´s met foto´s laten branden om op die manier foto´s met elkaar uit te wisselen. Al mijn winterse kleding met de post versturen, zodat ik die niet nog een maand hoef mee te sjouwen...
Maar ´s avonds was weer heel gezellig!
Ik moest om half 6 ´s ochtends een taxi vanaf het hostel hebben, dus we hadden besloten om in één keer door te gaan.
Eerst hebben we weer heerlijk lang op een terrasje gezeten en tot slot zijn we nog naar een discotheek gegaan! Hier kon ik maar heel even zijn, maar ik heb een supergezellige avond gehad!
In de disco heb ik afscheid moeten nemen van Floor, Else en Astrid...vanaf hier gaat de reis alleen verder.

Om kwart voor 8 had ik eerst een vlucht van Buenos Aires naar Lima, om daar een stop van 12 uur te hebben.
Op het vliegveld heb ik gelukkig Ingrid nog even kunnen bellen om haar te feliciteren met haar verjaardag.
Ook de rest van de tijd heb ik me wel weten te vermaken met lezen, shoppen, restaurantje zitten...
Aan het einde van mijn wachttijd begon ik toch wel erg moe te worden en ook niet helemaal fit.
En op het moment dat ik eigenlijk moest boarden voor mijn vlucht naar Quito werd er omgeroepen dat mijn vlucht 6 uur vertraging had...het vliegveld in Quito was gesloten vanwege slecht weer. Balen!
In de airco kou van de gate probeerde ik op die fijne stoeltjes wat te slapen, maar dit lukte niet...
Uiteindelijk had mijn vlucht 8 uur vertraging en vloog ik pas om 6 uur ´s ochtends. Om 9 uur kwam ik gebroken (na 48 uren op te zijn, gevoelsmatig 51 vanwege het tijsverschil) aan in het hostel in Quito. Ik ben daar gelijk mijn bed ingedoken. ´s Middags werd ik wat ziekig wakker en ben ik alleen maar een heel klein stukje gaan lopen om wat boodschappen te doen...
Vandaag ben ik nog steeds niet fit, maar ik ben bezig met een zelfontworpen city tour door het oude gedeelte van Quito.

Morgen wil ik proberen naar Mitad del Mundo (het midden van de aarde) te gaan en overmorgen heb ik alweer een vlucht naar Costa Rica.

Tot zover deze update...mijn volgend bericht zal vanuit, het hopelijk zonnige, Costa Rica zijn!!!

Bedankt voor de reacties en mailtjes!
Het is heel leuk om wat vanuit Nederland te horen als je hier bent!!!

Liefs Kirsten

P.S. Helaas nog even geen foto´s...ik heb een andere memorycard in mijn toestel zitten...