Sapa

Daar ben ik weer..

Nu het verhaaltje over Sapa, een dorpje in de bergen hoog in het noorden van Vietnam.
Donderdagavond ben ik met de nachttrein vertrokken. Vanuit het hotel werd ik opgehaald en gedropt op het station van Hanoi. Na een kleine chaos, ben ik op het juiste perron beland. Samen met 4 Spaanse meiden en een Italiaans koppel. Deze groep beweerde dat ze geboekt hadden voor een luxe slaapkabine en we hadden kaartjes voor een normale slaapkabine. Met z'n allen hebben we van alles geprobeerd om een nieuw kaartje te krijgen. Dat is al een heel gebeuren op zich. Voordat je uberhaupt een Vietnamees hebt gevonden die Engels spreekt en je ook nog eens begrijpt ben je al een stuk verder. Er is gebeld met onze hotels, maar uiteindelijk kregen we de boodschap: je neemt deze trein of je neemt hem niet. We hebben hem toch maar genomen.
In de coupe heb ik kennis gemaakt met een Vietnamees meisje en haar vader, die voor een paar dagen vakantie naar Sapa gingen. Ze hadden allemaal soorten fruit meegenomen en waren pas rustig nadat ik tenminste elke soort had geproefd. Dat is een stukje vriendelijkheid en gastvrijheid wat een groot deel van de mensen hier heeft!
De nacht is zeer beroerd verlopen. Ik ben zo heen en weer geschud, een kermisattractie is er niks bij! En dat 9 uren achter elkaar door...
Eenmaal op het station was het nog een uurtje met een busje naar Sapa. Snel inchecken in het hotel en ontbijten en toen stonden de gidsen al op ons te wachten. In kleine groepjes gingen we een buurdorpje CatCat bezoeken. Een wandeling die qua moeilijkheidsgraad niet moeilijk was, maar zwaar was vanwege de hitte. Het was 42 graden in Sapa en na 3 stappen had ik geen droog stuk stof meer aan mijn lijf...
In totaal zijn we ongeveer 3 uren onderweg geweest. Het dorpje bezichtigd en een waterval gezien. De omgeving is zeer mooi. Jammer dat het al te toeristisch is, je wordt op den duur wel gek van 'buy from me, buy from me miss'.

Na de wandeling konden we lunchen in het hotel en de middag was vrij. Ik kon het dorpje bezichtigen. Ik besloot eerst even te relaxen en ben toen in slaap gevallen en pas 's avonds weer wakker geworden. Het dorpje dus niet meer kunnen zien. Maar ach... hoe leuk is dat ook met 42 graden ;)

De volgende ochtend ging ik met een ander groepje (3 Nederlanders, 1 Engelse en een Fransman) voor de lange en pittige wandeling van 12 km. door de bergen en langs de rijstvelden, op weg naar de homestay. Deze wandeling was echt moeilijk! Sommige delen waren zo stijl dat je bijna recht naar beneden moest. Tsja... het zal je dan ook niet verbazen dat ik een deel op mn kont naar beneden ben gekomen ;) hahaha.
Iedereen had zo ongeveer een eigen begeleidster tijdens deze wandeling. De hulp die ze me heeft gegeven was ook echt nodig! Wat kan het al veel helpen als iemand je hand vasthoudt. Natuurlijk stond er wel wat tegenover. Buy from me, haha.
Ik heb een etuitje gekocht. Na de lunch ging de tocht verder naar een andere bergstam (te zien aan de kleding die ze aanhebben) en daar bleven we ook slapen. Onderweg begon het keihard te regenen en hebben we geschuild in een buffalo-house, tussen de 'buffalo-chocolates', haha. En dat zijn grote chocolaatjes!
Toen de regen minder werd, zijn we verder gaan lopen. Eenmaal bij de homestay begon het weer harder te regenen en is het niet meer gestopt. Gelukkig waren we binnen! Na een hele gezellige avond met de groep, heb ik een zwaar beroerde nacht gehad. Het begon namelijk te stormen en dat maakte me toch een herrie. Ik dacht alleen maar: wanneer verliest dit huis zijn eerste golfplaat of stort het in. Het was een enge nacht en ik heb geen oog dicht gedaan. Waarschijnlijk is het een staartje van de tyfoon die over het noorden van Vietnam heeft geraasd (ik was net op tijd van Halong Bay weg, want de groep na mij moest met alle spoed van het water en het hele weekend zijn de tours niet door gegaan).

De volgende ochtend ben ik vertrokken met 2 van de Nederlanders naar de zeer beroemde Aziatische Bat Ca markt, aan de grens met China. Nou daar heb ik met open ogen en mond rond gelopen. Naast veel textiel en etenswaren, was daar ook een dierenhandel. Paarden, waterbuffels, eenden, kuikens, varkens, kippen, honden en katten (voor consumptie) worden daar verkocht. En er wordt niet bepaald op een vriendelijke manier met de dieren omgegaan. Bijvoorbeeld 6 varkens in een klein hokje achter op een scooter, elkaar bijna dooddrukkend, kippen die op de kop aan de poten worden gehouden terwijl ze nog leven, honden die in een soort van 'take-away' zakje worden meegegeven.... Afschuwelijk!
Foto's volgen ooit een keer (hier niet mogelijk) maar zijn shocking!

De terugreis naar Hanoi is niet helemaal soepeltjes verlopen. Om half 4 was ik in het dorpje van het treinstation. Daar moest ik tot 18 uur wachten op de gids, die dan met mijn treinkaartje zou komen. Daarna kon ik eten in het restaurant. Om 20 over 6 kwam de gids pas aan en bleek mijn trein al om 5 voor 7 te gaan. Bye bye dinner! Dat was dus niet meer mogelijk. Bij een stalletje op straat kocht ik nog snel een flesje water en wat cakejes en ben ik de trein in gegaan voor opnieuw een beroerde nacht. Om 4 uur 's nachts was ik terug in Hanoi en met de taxi richting het centrum gegaan. Toen bleek dat hostels gewoon nog niet open waren. De deuren wel, dus ik kon even internetten, maar niet om in te checken. Uiteindelijk had ik om kwart over 8 een kamer en heb ik de hele ochtend geslapen. Ik was kapot na 2 nachten niet geslapen te hebben! Nu is het al bijna 3 uur hier en om 6 uur vertrekt mijn nachtbus naar Hue. Dat gaat een lange reis worden, maar dan ben ik ook meteen in centraal Vietnam. Ik ben zeer benieuwd wat ik daar allemaal te zien krijg!

Nou, om een lang verhaal kort te maken. Qua reizen en organisatie was niet alles optimaal, maar Sapa op zich, de kennismaking met de bergstammen en de uitzichten waren fantastisch! Het was heerlijk om even uit de chaos van de grote stad te zijn. Ik ben weer vele indrukken rijker. Ik ben nu iets meer dan een week onderweg. In die tijd heb ik al zo veel gedaan, dat het lijkt alsof het veel langer is, maar ergens roept het ook 'stress' op omdat er nog zoveel meer is en ik nog maar een 2 weken te gaan heb...
Ik zal jullie er in ieder geval van op de hoogte houden!

Bye bye!