Mountainbiken!!!
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
17 December 2007 | Peru, Cusco
Hola todos!
Na een week ziek te zijn geweest en een week aansterken vond ik het wel weer tijd om wat te gaan ondernemen en ben ik na 1,5 maand weer eens op de fiets gestapt!
Om kwart voor 9 werd ik bij het reisbureau verwacht. Vanuit daar ben ik naar een ander reisbureau gebracht waar ik Aleid (ook Nederlandse) ontmoette.
We werden met een taxi naar een busstation gebracht, waar onze gids Carlos al op ons stond te wachten. De lunchboxen werden uitgedeeld en de fietsen werden boven op het dak van de bus gelegd. We waren klaar voor vertrek!
Na ongeveer een uurtje in de bus kwamen we aan bij een weg achter het plaatsje Chinchero. Daar kregen we uitleg over de fiesten (hoe we de versnellingen en handremmen moesten gebruiken) en kregen we een helm en handschoenen. Niet veel later stapten we op de fiets, op weg naar Moray. We gingen veel naar beneden, maar naar het beklimmen van één heuvel bleven we even staan. Carlos zag dat het in de richting van Moray regende en zei dat het dan te gevaarlijk was om te fietsen. We besloten om een stukje terug te gaan en om richting Maras te gaan fietsen. We waren nog maar net gekeerd of we voelden wat druppen. De poncho´s werden uit de tas gepakt en voordat we die aan konden hebben, waren we eigenlijk al erg nat...De druppen bleken over te gaan in hagelstenen en we besloten te gaan schuilen onder een boom. Na daar een tijdje gestaan te hebben begon het te onweren en wisten we dat we onder de enige boom in de omgeving weg moesten. Er zat niets anders op dan doorfietsen en kletsnat worden...
Niet veel later kwamen we doorweekt aan in Maras. Daar zijn we bij een man binnen geweest die het typische maisbier maakt dat de Inca´s vroeger dronken. We hebben in zijn keukentje tussen de cavia´s gezeten (erg naar om te weten dat die straks met Kerst en oud en nieuw gegeten gaan worden). Hier konden we wat opwarmen bij het vuurtje in de keuken (gelukkig was de man net aardappels aan het koken). We mochten een slokje van het maisbier proeven. Onze gids vertelde ons dat het ritueel is dat je moeder aarde eerst wat geeft, voordat je zelf drinkt. Hij goot dus wat bier op de grond en daarna mochten wij een slokje nemen. Het was te drinken, maar een heel glas zou ik er niet van hoeven...
Toen het droog was fietsen we door naar het centrum van Maras. Daar was een hele happening aan de gang. Er stonden wat standjes op het centrale plein met allemaal mensen in de rij. Nou bleek dat één keer in de zoveel tijd de gemeente dit financieert voor de bevolking. In de standjes zaten dokters, er was een laboratorium en een psycholoog. Heel merkwaardig om te zien dat de mensen daar in de rij staan om geholpen te worden. Omdat het weer zo slecht was geweest hebben we een stukje van de bergen overgeslagen en zijn we een stukje via een asfaltweg naar beneden gegaan. Dat ging lekker hard!!! (Pap...harder dan de zeven heuvelen bij Nijmegen!)
Vervolgens kwamen we weer op een onverharde weg. Daar kwamen we nog een herder met een kudde dieren tegen, wat een uitstekend fotomoment was! Niet veel later kwamen we bij de zoutmijnen van Maras aan! Eerst stopten we bij een punt waar we een goed overzicht hadden over de zoutvlakken. Hier kwamen we twee hele schattige jongetjes tegen. Die bleken zorg te dragen voor een kudde schapen.
We gingen weer een stukje downhill. Ook dit ging vrij hard, maar was wel wat enger, omdat het onverhard was met sporen en stenen...maar wel heel gaaf!
Eenmaal echt bij het zout te zijn aangekomen, was het weer gaan regenen. In een soort van kerkje konden we schuilen en daar hebben we onze lunch gegeten. Het bleek niet droog te worden, dus we moesten er maar door heen...
De poncho ging weer aan en het laatste stukje downhill moesten we gaan lopen. Dat was een stuk dat te gevaarlijk was om te fietsen...
Uiteindelijk kwamen we op de verharde weg uit en moesten we nog een behoorlijke heuvel omhoog. Dit was vrij zwaar om te doen, maar als je daarna heel hard weer naar beneden kan, ben je die klim alweer vergeten...Ik moest zelfs afremmen om over drempels te gaan!
Niet veel later kwamen we aan bij het busstation in Urubamba...helemaal doorweekt! We moesten nog 1,5 uur in de bus terug naar Cusco. Wat koud! Ik was blij dat ik weer op school was en een hele hete douche kon nemen!!!
´s Avonds zijn Aleid en ik nog gaan eten (moest ik alweer door de regen lopen...).
Ondanks alle regen was het een hele gezellige dag!
Na een week ziek te zijn geweest en een week aansterken vond ik het wel weer tijd om wat te gaan ondernemen en ben ik na 1,5 maand weer eens op de fiets gestapt!
Om kwart voor 9 werd ik bij het reisbureau verwacht. Vanuit daar ben ik naar een ander reisbureau gebracht waar ik Aleid (ook Nederlandse) ontmoette.
We werden met een taxi naar een busstation gebracht, waar onze gids Carlos al op ons stond te wachten. De lunchboxen werden uitgedeeld en de fietsen werden boven op het dak van de bus gelegd. We waren klaar voor vertrek!
Na ongeveer een uurtje in de bus kwamen we aan bij een weg achter het plaatsje Chinchero. Daar kregen we uitleg over de fiesten (hoe we de versnellingen en handremmen moesten gebruiken) en kregen we een helm en handschoenen. Niet veel later stapten we op de fiets, op weg naar Moray. We gingen veel naar beneden, maar naar het beklimmen van één heuvel bleven we even staan. Carlos zag dat het in de richting van Moray regende en zei dat het dan te gevaarlijk was om te fietsen. We besloten om een stukje terug te gaan en om richting Maras te gaan fietsen. We waren nog maar net gekeerd of we voelden wat druppen. De poncho´s werden uit de tas gepakt en voordat we die aan konden hebben, waren we eigenlijk al erg nat...De druppen bleken over te gaan in hagelstenen en we besloten te gaan schuilen onder een boom. Na daar een tijdje gestaan te hebben begon het te onweren en wisten we dat we onder de enige boom in de omgeving weg moesten. Er zat niets anders op dan doorfietsen en kletsnat worden...
Niet veel later kwamen we doorweekt aan in Maras. Daar zijn we bij een man binnen geweest die het typische maisbier maakt dat de Inca´s vroeger dronken. We hebben in zijn keukentje tussen de cavia´s gezeten (erg naar om te weten dat die straks met Kerst en oud en nieuw gegeten gaan worden). Hier konden we wat opwarmen bij het vuurtje in de keuken (gelukkig was de man net aardappels aan het koken). We mochten een slokje van het maisbier proeven. Onze gids vertelde ons dat het ritueel is dat je moeder aarde eerst wat geeft, voordat je zelf drinkt. Hij goot dus wat bier op de grond en daarna mochten wij een slokje nemen. Het was te drinken, maar een heel glas zou ik er niet van hoeven...
Toen het droog was fietsen we door naar het centrum van Maras. Daar was een hele happening aan de gang. Er stonden wat standjes op het centrale plein met allemaal mensen in de rij. Nou bleek dat één keer in de zoveel tijd de gemeente dit financieert voor de bevolking. In de standjes zaten dokters, er was een laboratorium en een psycholoog. Heel merkwaardig om te zien dat de mensen daar in de rij staan om geholpen te worden. Omdat het weer zo slecht was geweest hebben we een stukje van de bergen overgeslagen en zijn we een stukje via een asfaltweg naar beneden gegaan. Dat ging lekker hard!!! (Pap...harder dan de zeven heuvelen bij Nijmegen!)
Vervolgens kwamen we weer op een onverharde weg. Daar kwamen we nog een herder met een kudde dieren tegen, wat een uitstekend fotomoment was! Niet veel later kwamen we bij de zoutmijnen van Maras aan! Eerst stopten we bij een punt waar we een goed overzicht hadden over de zoutvlakken. Hier kwamen we twee hele schattige jongetjes tegen. Die bleken zorg te dragen voor een kudde schapen.
We gingen weer een stukje downhill. Ook dit ging vrij hard, maar was wel wat enger, omdat het onverhard was met sporen en stenen...maar wel heel gaaf!
Eenmaal echt bij het zout te zijn aangekomen, was het weer gaan regenen. In een soort van kerkje konden we schuilen en daar hebben we onze lunch gegeten. Het bleek niet droog te worden, dus we moesten er maar door heen...
De poncho ging weer aan en het laatste stukje downhill moesten we gaan lopen. Dat was een stuk dat te gevaarlijk was om te fietsen...
Uiteindelijk kwamen we op de verharde weg uit en moesten we nog een behoorlijke heuvel omhoog. Dit was vrij zwaar om te doen, maar als je daarna heel hard weer naar beneden kan, ben je die klim alweer vergeten...Ik moest zelfs afremmen om over drempels te gaan!
Niet veel later kwamen we aan bij het busstation in Urubamba...helemaal doorweekt! We moesten nog 1,5 uur in de bus terug naar Cusco. Wat koud! Ik was blij dat ik weer op school was en een hele hete douche kon nemen!!!
´s Avonds zijn Aleid en ik nog gaan eten (moest ik alweer door de regen lopen...).
Ondanks alle regen was het een hele gezellige dag!
-
17 December 2007 - 18:45
Hoi Kirsten:
Wat een mooie fietstocht, en mooie foto's gemaakt.
Maar het valt me wel tegen van jou hoor?, anders heb je ook geen moeite met een glas bier Ha, ha ,ha;grinn:
liefs mama -
17 December 2007 - 18:52
Sophie:
Kiiirsten wat maak je mooie foto's!! Super om te zien. Blij dat je weer beter bent en weer lekker actief kunt doen. Succes met je project! -
17 December 2007 - 21:12
Ingrid:
Die helm staat je prachtig..
en wat me opvalt is dat de mensen daar zo sip kijken...is dat altijd zo of zijn deze mensen echt niet blij? Ik zou er zelf niet blij van worden als ik zo zou moeten leven, maar goed ik ben ook de luxe van nederland gewent...dus vroeg ik me af of deze mensen echt zo arm en sip zijn, om dat het daar het " normale" leventje is?
Liefs Ingrid -
17 December 2007 - 21:14
Ingrid:
correctie..gewent=gewend hihi -
17 December 2007 - 21:38
Papa:
Hoi meid,
In één woord geweldig.
Het dalen op onze fietstocht waarbij wij de Zeven Heuvelen hebben getrotseerd ging misschien niet zo hard, maar jij weet in welke staat onze fietsen waren.
Mooie foto's en weer erg leuk, verhalend, geschreven.
Ik ben ook erg trots op Ingrid. Wat een ontwikkeling op het gebied van de spelling der Nederlandse taal(hi, hi).
Nog veel succes en plezier bij het vrijwilligersproject!
Liefs paps -
19 December 2007 - 21:47
Katinka:
Hoi Ingrid!
Wat weer een heerlijk verhaal om te lezen...volgens mij heb jij daar de tijd van je leven?Ben blij dat je weer beter bent!
Tja je droom waar maken...dat is inderdaad het gevoel wat ik nu ook heb.Super bedankt voor je ontzettend lieve reactie bij mijn blog!
Liefs Katinka
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
