Lake Titicaca
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
09 Januari 2008 | Bolivia, Copacabana
Hola!
Afgelopen vrijdag is de reis begonnen!!!
Om 10.00 uur stonden Niels, Pascal. Casper, Floor, Else (Nederland), Ida, Daniela (Duitsland), Marcia (Oostenrijk) en ik klaar op het busstation in Cusco.
Dat was wel met gemengde gevoelens...aan de ene kant heel veel zin om te reizen en nieuwe dingen te zien, maar aan de andere kant is het ook raar om Cusco te verlaten na er 9 weken te hebben gewoond.
De busreis ging naar Puno, een plaatsje aan Lake Titicaca. De reis zou 6 uur duren, maar we hebben er ongeveer 1,5 uur langer over gedaan. Gelukkig maar, want de bus die ons in ging halen lag even later in de greppel...haastige spoed is zelden goed!
We hebben een taxi genomen naar een hostel en daar konden we met z´n negenen terecht. Puno is niet een heel bijzonder plaatsje en we zijn alleen even richting het centrum gelopen om wat te eten en we hebben de haven bekeken.
De volgende ochtend zijn we vroeg naar de haven gegaan om een boot richting eilanden te nemen. Allereerst zijn we naar één van de Uros eilanden gegaan. Dat zijn drijvende eilanden, gemaakt van riet. In totaal zijn er meer dan 40 van die eilandjes en er wonen in totaal meer dan 2000 mensen. We hebben van een bewoner wat uitleg gekregen en daarna mochten we rondlopen op het eiland. Indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar leven, maar erg jammer dat het nu puur op toerisme gebaseerd is. We zijn ook nog met een rieten boot naar een ander eilandje gevaren, maar daar zijn we maar heel even gebleven.
Met de boot gingen we vervolgens naar een gewoon eiland. Daar werden we in twee gastgezinnen ondergebracht. Bij het gastgezin kregen we een lunch en vervolgens werden we naar de Plaza van het eiland gebracht en werd ons de weg gewezen naar de 2 bergtoppen van het eiland. Deze hebben we beide beklommen, om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht! We wilden eigenlijk wachten op de zonsondergang, maar we kregen het te koud en zijn terug gelopen. In het gastgezin kregen we avondeten en daarna zijn we erg gezellig bij kaarslicht shithead gaan spelen. Onze gastvrouw kwam om half 9 naar ons toe om te vragen of we de kaars uit wilden doen als we gingen slapen...rond die tijd stopt de dag dus voor hen. Ook wij zijn niet al te laat gaan slapen, omdat de volgende ochtend om 7 uur het ontbijt voor ons klaar zou staan.
Na het ontbijt en een afscheidsfoto werden we naar de haven gebracht om weer op de boot te gaan. Ik vond het heel indrukwekkend om een dag bij een gastgezin te zijn, in een klein huisje zonder electriciteit, zonder water, kokend op een vuurtje, een gat in de grond als wc...maar ik ben blij dat het voor mij maar voor een dagje is...
De boot bracht ons naar een ander eiland, waar we een paar uur hadden om rond te lopen. In de stromende regen beklom ik de trappen, raakte ik de anderen kwijt en ben ik naar de Plaza gegaan om de kerk en een fototentoonstelling te bekijken. Op mijn terugweg kwam ik de rest weer tegen en zijn we een stuk omhoog gelopen richting de ruines. Halverwege zijn Floor, Else en ik blijven wachten.
Eenmaal terug bij de boot heb ik foto´s kunnen maken van een aantal dapperen onder ons die het koude meer in zijn gesprongen om te gaan zwemmen!
De terugreis met de boot was super! Erg mooi weer en dus lekker op het dak gelegen! Uiteindelijk kwamen we met 9 rode hoofdjes terug in Puno.
We gingen naar ons hostel, waar we onze bagage hadden opgeslagen, maar ze hadden geen ruimte meer voor ons om daar te blijven slapen...
Met de tas op de rug zijn we naar het centrum gelopen waar we een ander hostel hebben gevonden. Eigenlijk was er maar ruimte voor 6 personen, maar er werd ingegaan op ons idee om bedden te delen!
De volgende ochtend was het tijd om een bus naar Copacabana te nemen! Ida en Else moesten nog pinnen en Marcia en ik liepen mee en wij zouden vanaf de Plaza een taxi nemen en de rest vanaf het hostel. Ik liet de chauffeur naar station ´Zonal´ rijden en we werden inderdaad bij een busstation afgezet. Maar de rest konden we daar niet vinden. Toen ik navraag deed werd er bevestigd dat we bij Zonal waren. Uiteindelijk, na veel heen en weer lopen, wachten en zoeken, kwamen we erachter dat het helemaal niet Zonal was.
Met een veel te dure taxi gingen we naar het echte Zonal en zagen we Niels al op een kruispunt staan. Hij rende voor onze taxi aan om ons naar de juiste collectivo te wijzen. Zij hadden die ondertussen geregeld en zou over 5 minuten vertrekken...just in time!!!
Na ongeveer 2,5 uur in de hobbelende collectivo te hebben doorgebracht kwamen we aan bij de grens. Daar konden we ons geld wisselen. Vervolgens moesten we naar de politie om een stempel te halen op ons visumpapiertje. Daarna moesten we naar de immigratiedienst en ik was zeer benieuwd wat er ging gebeuren. Ik had namelijk een te kort visum gekregen en had eigenlijk 1 januari al het land uit moeten zijn. De man bij de dienst was eerst wat chagerijnig dat ze in Cusco maar zeggen dat alles bij de grens geregeld kan worden. Maar toen ik hem uitlegde dat ik ook alleen maar doe wat mij ter info is gegeven werd hij vriendelijker en zei hij dat het ook niet mijn schuld was. Gracias! Ik moest 5 dollar betalen (1 dollar voor elke dag te laat) en 28 soles voor het papierwerk eromheen. Altijd nog goedkoper dan mijn visum laten verlengen! Na wat kopietjes van mijn paspoort en visum kreeg ik ook de stempel dat ik Peru had verlaten en was alles geregeld!
Daarna was het een klein stukje lopen naar Bolivia. Daar moesten we een visumpapiertje invullen en kregen we een stempel in het paspoort. We zijn in Bolivia!!!
Met taxi´s zijn we naar Copacabana gegaan, wat ook aan Lake Titicaca ligt.
´s Middags hebben we daar wat rondgelopen en boodschappen gedaan om ´s avonds in het hostel te koken.
De volgende ochtend zijn we met de boot naar Isla del Sol gegaan. De legende van dit eiland is dat de eerste twee Inca´s hier tevoorschijn zijn gekomen uit een heilige rots.
De bootreis was zeer avontuurlijk. Toen wij aankwamen was de boot binnen al vol en konden we alleen op het dak zitten. Het waaide behoorlijk wat voor grote golven zorgde. De boot schommelde dan ook behoorlijk heen en weer...Onze tassen hielden we met ons been door het hengsel vast en toen Daniela bijna viel besloten we om ons zelf ook maar vast te houden...een erg plezierige vaart was het niet! Eenmaal in de luwte van het eiland konden we weer relaxed gaan zitten.
Op Isla del Sol zijn we van noord naar zuid gelopen. Het is een rotseiland en dat maakte het prachtig om er te lopen!
Het laatste stukje zijn we rennend naar beneden gegaan om de boot terug te kunnen halen. Dat is gelukt en na 1,5 uur varen op rustig water (!) waren we weer terug aan het vaste land.
Vandaag hebben we een chilldag ingepland om te kunnen uitslapen, lezen en internetten.
Morgenvroeg om 10 uur vertrekken we met de bus naar La Paz. Daar zal ik een paar dagen blijven om te stad te bekijken.
Ook al ben ik nog maar net onderweg...het reizen bevalt me tot nu toe prima!!!
Alles bij jullie ook OK?
Besos Kirsten
Afgelopen vrijdag is de reis begonnen!!!
Om 10.00 uur stonden Niels, Pascal. Casper, Floor, Else (Nederland), Ida, Daniela (Duitsland), Marcia (Oostenrijk) en ik klaar op het busstation in Cusco.
Dat was wel met gemengde gevoelens...aan de ene kant heel veel zin om te reizen en nieuwe dingen te zien, maar aan de andere kant is het ook raar om Cusco te verlaten na er 9 weken te hebben gewoond.
De busreis ging naar Puno, een plaatsje aan Lake Titicaca. De reis zou 6 uur duren, maar we hebben er ongeveer 1,5 uur langer over gedaan. Gelukkig maar, want de bus die ons in ging halen lag even later in de greppel...haastige spoed is zelden goed!
We hebben een taxi genomen naar een hostel en daar konden we met z´n negenen terecht. Puno is niet een heel bijzonder plaatsje en we zijn alleen even richting het centrum gelopen om wat te eten en we hebben de haven bekeken.
De volgende ochtend zijn we vroeg naar de haven gegaan om een boot richting eilanden te nemen. Allereerst zijn we naar één van de Uros eilanden gegaan. Dat zijn drijvende eilanden, gemaakt van riet. In totaal zijn er meer dan 40 van die eilandjes en er wonen in totaal meer dan 2000 mensen. We hebben van een bewoner wat uitleg gekregen en daarna mochten we rondlopen op het eiland. Indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar leven, maar erg jammer dat het nu puur op toerisme gebaseerd is. We zijn ook nog met een rieten boot naar een ander eilandje gevaren, maar daar zijn we maar heel even gebleven.
Met de boot gingen we vervolgens naar een gewoon eiland. Daar werden we in twee gastgezinnen ondergebracht. Bij het gastgezin kregen we een lunch en vervolgens werden we naar de Plaza van het eiland gebracht en werd ons de weg gewezen naar de 2 bergtoppen van het eiland. Deze hebben we beide beklommen, om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht! We wilden eigenlijk wachten op de zonsondergang, maar we kregen het te koud en zijn terug gelopen. In het gastgezin kregen we avondeten en daarna zijn we erg gezellig bij kaarslicht shithead gaan spelen. Onze gastvrouw kwam om half 9 naar ons toe om te vragen of we de kaars uit wilden doen als we gingen slapen...rond die tijd stopt de dag dus voor hen. Ook wij zijn niet al te laat gaan slapen, omdat de volgende ochtend om 7 uur het ontbijt voor ons klaar zou staan.
Na het ontbijt en een afscheidsfoto werden we naar de haven gebracht om weer op de boot te gaan. Ik vond het heel indrukwekkend om een dag bij een gastgezin te zijn, in een klein huisje zonder electriciteit, zonder water, kokend op een vuurtje, een gat in de grond als wc...maar ik ben blij dat het voor mij maar voor een dagje is...
De boot bracht ons naar een ander eiland, waar we een paar uur hadden om rond te lopen. In de stromende regen beklom ik de trappen, raakte ik de anderen kwijt en ben ik naar de Plaza gegaan om de kerk en een fototentoonstelling te bekijken. Op mijn terugweg kwam ik de rest weer tegen en zijn we een stuk omhoog gelopen richting de ruines. Halverwege zijn Floor, Else en ik blijven wachten.
Eenmaal terug bij de boot heb ik foto´s kunnen maken van een aantal dapperen onder ons die het koude meer in zijn gesprongen om te gaan zwemmen!
De terugreis met de boot was super! Erg mooi weer en dus lekker op het dak gelegen! Uiteindelijk kwamen we met 9 rode hoofdjes terug in Puno.
We gingen naar ons hostel, waar we onze bagage hadden opgeslagen, maar ze hadden geen ruimte meer voor ons om daar te blijven slapen...
Met de tas op de rug zijn we naar het centrum gelopen waar we een ander hostel hebben gevonden. Eigenlijk was er maar ruimte voor 6 personen, maar er werd ingegaan op ons idee om bedden te delen!
De volgende ochtend was het tijd om een bus naar Copacabana te nemen! Ida en Else moesten nog pinnen en Marcia en ik liepen mee en wij zouden vanaf de Plaza een taxi nemen en de rest vanaf het hostel. Ik liet de chauffeur naar station ´Zonal´ rijden en we werden inderdaad bij een busstation afgezet. Maar de rest konden we daar niet vinden. Toen ik navraag deed werd er bevestigd dat we bij Zonal waren. Uiteindelijk, na veel heen en weer lopen, wachten en zoeken, kwamen we erachter dat het helemaal niet Zonal was.
Met een veel te dure taxi gingen we naar het echte Zonal en zagen we Niels al op een kruispunt staan. Hij rende voor onze taxi aan om ons naar de juiste collectivo te wijzen. Zij hadden die ondertussen geregeld en zou over 5 minuten vertrekken...just in time!!!
Na ongeveer 2,5 uur in de hobbelende collectivo te hebben doorgebracht kwamen we aan bij de grens. Daar konden we ons geld wisselen. Vervolgens moesten we naar de politie om een stempel te halen op ons visumpapiertje. Daarna moesten we naar de immigratiedienst en ik was zeer benieuwd wat er ging gebeuren. Ik had namelijk een te kort visum gekregen en had eigenlijk 1 januari al het land uit moeten zijn. De man bij de dienst was eerst wat chagerijnig dat ze in Cusco maar zeggen dat alles bij de grens geregeld kan worden. Maar toen ik hem uitlegde dat ik ook alleen maar doe wat mij ter info is gegeven werd hij vriendelijker en zei hij dat het ook niet mijn schuld was. Gracias! Ik moest 5 dollar betalen (1 dollar voor elke dag te laat) en 28 soles voor het papierwerk eromheen. Altijd nog goedkoper dan mijn visum laten verlengen! Na wat kopietjes van mijn paspoort en visum kreeg ik ook de stempel dat ik Peru had verlaten en was alles geregeld!
Daarna was het een klein stukje lopen naar Bolivia. Daar moesten we een visumpapiertje invullen en kregen we een stempel in het paspoort. We zijn in Bolivia!!!
Met taxi´s zijn we naar Copacabana gegaan, wat ook aan Lake Titicaca ligt.
´s Middags hebben we daar wat rondgelopen en boodschappen gedaan om ´s avonds in het hostel te koken.
De volgende ochtend zijn we met de boot naar Isla del Sol gegaan. De legende van dit eiland is dat de eerste twee Inca´s hier tevoorschijn zijn gekomen uit een heilige rots.
De bootreis was zeer avontuurlijk. Toen wij aankwamen was de boot binnen al vol en konden we alleen op het dak zitten. Het waaide behoorlijk wat voor grote golven zorgde. De boot schommelde dan ook behoorlijk heen en weer...Onze tassen hielden we met ons been door het hengsel vast en toen Daniela bijna viel besloten we om ons zelf ook maar vast te houden...een erg plezierige vaart was het niet! Eenmaal in de luwte van het eiland konden we weer relaxed gaan zitten.
Op Isla del Sol zijn we van noord naar zuid gelopen. Het is een rotseiland en dat maakte het prachtig om er te lopen!
Het laatste stukje zijn we rennend naar beneden gegaan om de boot terug te kunnen halen. Dat is gelukt en na 1,5 uur varen op rustig water (!) waren we weer terug aan het vaste land.
Vandaag hebben we een chilldag ingepland om te kunnen uitslapen, lezen en internetten.
Morgenvroeg om 10 uur vertrekken we met de bus naar La Paz. Daar zal ik een paar dagen blijven om te stad te bekijken.
Ook al ben ik nog maar net onderweg...het reizen bevalt me tot nu toe prima!!!
Alles bij jullie ook OK?
Besos Kirsten
-
09 Januari 2008 - 21:55
Marije:
wow! wat weer een verhaal, wat lijkt mijn leven dan saai..
heb je er ook mooie foto's bij?
enneh wie had de eer om met jou het bed te delen?;)
x -
09 Januari 2008 - 22:27
Papa:
Hoi meid,
Schitterend verhaal. Wat een avontuur!
Het stukje wat je schreef over je gastgezin vind ik erg indrukwekkend. Wat leven wij dan in een luxe!
Goed om te lezen dat je het prima naar je zin hebt. Veel plezier in La Paz. Ik ben benieuwd welke ervaringen je daar opdoet. Tot een volgend contact.
Liefs,
Paps -
10 Januari 2008 - 09:10
Gea:
Zo... wat een belevenis, heb het verhaal in een adem gelezen. Compliment hoe je het ook weet te verwoorden. Super, je geeft een ieder het gevoel er een beetje bij te zijn. Ik kan me voorstellen dat het reizen je goed bevalt. Kom je wel terug? Wat zijn de temp. daar overdag en snachts? Adios tot je volgende bericht.
enne ja hoor hier is alles oke! xxx -
10 Januari 2008 - 09:54
Sophie:
Heerlijke avonturen, mooi verhaal! En wat een ervaring om zo in een gastgezin te verblijven... Hier is alles goed, ik ben mijn indonesische taalcursus weer aan het oppakken (verslonste wat) en dingen regelen, regelen, regelen en regelen. Je kent het wel ;-)
Tot het volgende bericht! Can't wait!
-
10 Januari 2008 - 10:36
Hoi Hoi:
Wat weer leuke en spannende belevenissen.
Ben benieuwd naar de foto's hoor?
We volgen je reis via Google Earth, dat is echt heel leuk.
Heel veel plezier en denk goed om je zelf.
liefs en dikke kus mama ;)
-
10 Januari 2008 - 12:27
Rianne:
wauw wat een verhaal zeg
echt super om te lezen wat je allemaal beleefd daar
X Rianne -
10 Januari 2008 - 15:36
Evelien:
Wat leuk dat jullie met zo n grote groep zijn! gezellig! Veel plezier in La Paz! -
10 Januari 2008 - 17:42
Annemieke:
hey Kirrie,
Hier gaat alles ook prima hoor!!
Leuk verhaal hoor, ben benieuwd hoe je reis verder zal gaan.
Veel plezier en rustig aan!
XXX Anne -
10 Januari 2008 - 19:46
Rika En Jack:
hoi kirsten wat weer een belevenissen onze internet heeft er een tijdje uit gelegen vandaar dat ik je nog een spetterende 2008 toe wens met deze verhalen gaat dat zeker lukken hou je taai en tot het volgende berichtje
liefs uit bedum
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
